Wie de bloemenkwekerij van John en Linda van de Westeringh binnen stapt houdt van ontzag een moment zijn adem in. Zo groot is de kas. Tot zo ver het oog reikt strekken de velden met chrysanten, roze, wit, geel, zich uit. 'Ja, het is best ruim hier,' knikt John van de Westeringh nuchter. Zijn vrouw Linda lacht. 'Iedereen die hier voor het eerst komt is even met stomheid geslagen,' Trots kijkt ze over de bloemen heen. Ze zijn van een bijzonder soort, namelijk de Madiba vernoemd naar Nelson Mandela een chrysant met een bijzondere kleine bloem die in Nederland tot voor kort alleen hier bij van de Westeringh, gekweekt werd.

De chrysanten zijn van een bijzonder soort: de Madiba

In 2006 heeft John de zaak officieel van zijn vader overgenomen en besloot toen meteen flink uit te breiden. De bedrijfsoppervlakte is verdubbeld, het productieproces is meer geautomatiseerd en nu worden er wekelijks bijna 400.000 bloemen over de hele wereld gedistribueerd. 'We hebben net de Russische vrouwendag achter de rug. Binnenkort is het Moederdag in Engeland,Nederland en Frankrijk, daarna gaan onze bloemen naar Japan voor een nationale feestdag en laatst waren hier zelfs potentiële klanten uit Siberië,' somt John op. 'Maar het begint allemaal in Tanzania, aan de voet van de Kilimanjaro.' Hij wijst naar een fotocollage aan de muur van de bedrijfskantine: John op de Afrikaanse savanne, leeuwen, bergen. 'Ik ben daar geweest om een kijkje te nemen bij het bedrijf Dekker chrysanten waar de stekjes van onze bloemen vandaan komen.'

' Ik sta het liefst in de kas, tussen de planten, daar voel ik me het meest thuis.'

Al van kinds af aan heeft John meegewerkt in het bedrijf en hij heeft nooit iets anders willen doen. Hij heeft letterlijk groene vingers, echte werkhanden, die je eerder in de grond ziet wroeten dan op een toetsenbord ziet tikken. Toch doet hij nu voornamelijk kantoorwerk. 'Maar ik sta eigenlijk het liefst in de kas, tussen de planten, daar voel ik me het meest thuis.' Thuis en werk, het is voor John bijna niet uit elkaar te houden. Zijn huis staat naast de kas, zijn vrouw is ook zijn collega, en op een vrije dag maakt John toch altijd nog even een rondje langs de chrysanten. Zelfs tijdens vakantie kan hij via zijn i-Pad inloggen in het computersysteem van het bedrijf. Vanaf een Grieks vakantie-eiland kan hij in Nederland het licht in de kas aan of uit doen. 'Want bloemen stoppen niet met groeien tijdens de vakantie,' lacht John. 'Gelukkig heb ik geweldig personeel die echt weten wat ze doen. Die kan ik gerust een weekje alleen laten, ze houden de boel wel draaiende.'

'Je kan het wel allemaal alleen doen, maar samen is het leuker. '

De mensen met wie John samenwerkt zijn belangrijk voor hem. 'Elk jaar trakteren we bijvoorbeeld onze grootste klant. En dan niet alleen de directeur, maar echt iedereen.' Maar het meest betrokken is hij met zijn eigen mensen. Die krijgen een goed salaris, veel verantwoordelijkheden en de mogelijkheid om cursussen te volgen. 'Maar het zit hem ook in kleinere dingen. Een lekkere lunch samen, een complimentje op zijn tijd, een jaarlijks feest.' John recht zijn schouders. 'Als mijn medewerkers zich goed voelen krijg ik daar energie van. Je kan het wel allemaal alleen doen, maar samen is het leuker, samen sta je sterk.' Dat geldt ook voor de samenwerking tussen John en Linda, die zich meer bezighoudt met personeelszaken en de boekhouding. 'Als ik haar niet had,' zucht John. 'We vullen elkaar echt aan, ze is een enorme steun.'

'Ik werk hard voor mijn boterham maar je kan toch niet meer eten dan je op kan.'

Over de toekomst maakt John zich geen zorgen. 'Voor mij hoeft er niets te veranderen. Ik heb twee schatten van dochters, een geweldige vrouw, ik ben gezond en het bedrijf biedt zekerheid. Ik werk hard voor mijn boterham maar je kan toch niet meer eten dan je op kan. En ik, ik heb meer dan genoeg.'